بسمه تعالی
اگر ما به یک هنرمند کاربلد بگوییم یک مسجد و یا کلیسا را فیلمبرداری کن یا دکوپاژ کن و یا با محوریت مسجد یا کلیسا فیلمنامه بنویس به احتمال خیلی زیاد برای کلیسا بهتر از مسجد میتواند کار تولید کند. به خاطر اینکه بارها و بارها تصاویر و یا فیلمنامه های متعددی از کلیسا را دیده اند و خوانده اند .
نکته آنجاست که زیبایی شناسی های کلیسا در سینمای غرب کشف شده ولی ما نتوانستیم زیبایی شناسی های خودمان را کشف و بررسی کنیم یکی از بهترین مثال راهپیمایی های ملی و دینی ماست.
راهپیمایی ها یکی از ظرفیت های منحصر به فرد ماست ولی ما تا کنون چگونه به این پدیده نگاه کردیم
یک دوربین را میگذاریم و نمای لانگ شات مردم را میگیریم و تمام ، یعنی فقط یک روایت خبری از این ظرفیت ها تولید می کنیم . ما باید با دید دراماتیک و قصه پردازی به شخصیت های مختلفی که در راهپیمایی ها شرکت می کنند نگاه کنیم .
یک مسابقه فوتبال یک ساعت و نیمه را با شانزده تا دوربین ضبط و دکوپاژ می کنند و این جذابیت ایجاد میکند ، یعنی اگر زمین خالی را هم با شانزده تا دوربین نشان دهیم میتواند جذاب باشد . به عنوان مثال پیرزن مسنی که از شب قبل آماده می شود که در راهپیمایی شرکت کند یا نوجوانی که ذوق حضور را دارد و ... به طور کلی روایت راهپیمایی های ما که دلبستگی ها و زیبایی های معنوی و هویتی و معرفتی جامعه را نشان می دهد فناوری و فرم ارائه خودش را پیدا نکرده است .
ما در نظر داریم تا بتوانیم با تولید آثار کوتاه داستانی با نگاه نو و به دور از کلیشه های همیشگی با ظرافت های دراماتیک و هنرمندانه از راهپیمایی های 22 بهمن و روز قدس , راهپیمایی اربعین که پایه و اساس آن تولید فیلم نامه های قصه‌گو است وجوه تازه‌ای از این ظرفیت ها را نشان دهیم.
